Religulous και Bill Maher, ενάντια σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό κατοίκων της γης. Εκεί που νόμιζα ότι θα ήμουν ο μοναδικός που θα δει αυτή τη ταινία, έμεινα έκπληκτος με το πόσος κόσμος το έχει δει και το σχολιάζει. Φυσικά όλοι την έχουν “κατεβάσει” μέσω ίντερνετ, διότι δεν νομίζω να φτάσει και ποτέ τις ελληνικές “σκοτεινές” αίθουσες. Θα λογοκριθεί από τη γερουσία της παπαδοσυνομοταξίας.
Τί θα δουν όσοι καταφέρουν να την δουν? Θα δανειστώ το σχόλιο ενός φίλου της ταινίας χωρίς, να το μεταφράσω γιατί θα χάσει το νόημα του.
“For those of you who thought that Dawkin’s Root Of All Evil or Jesus Camp were powerful statements, then you might want to wear diapers because you might just crap yourself with this one. Religulous doesn’t take prisoners. It addresses Christianity, Scientology, Mormonism, Islam and other religions…”
Και είναι αλήθεια, το ότι γίνεται σάλος στα blogs για την εν λόγω ταινία. Ανάλυση της ανάλυσης, καυγάδες άνευ “ουσιαστικής” ουσίας. Όλοι προσπαθούν να προσάψουν διάφορα στον Bill Maher για το θράσος του και τα πιστεύω του, χάνοντας όλη την ουσία. Είναι γεγονός ότι δεν βλέπεις και τους πιο έξυπνους ανθρώπους του πλανήτη να βρίσκονται απένταντι από τον Maher. Είναι γεγονός ότι η ταινία περιέχει μεγάλες δόσεις κωμωδίας, ειρωνίας και σαρκασμού. Η ουσία είναι στο τέλος της ταινίας, που αφού ίσως και να γελάσετε με όσα συμβαίνουν, ο Bill ρίχνει τον επίλογό του με σοβαρό ύφος, αναρωτούμενος για το μέλλον του κόσμου και αν αυτό μπορούμε να το εμπιστευτούμε στους “πιστούς” του ψεύτικου, του μη λογικού και του φαντασμαγορικού. “Religion is dangerous…” ξεκινάει και λέει και καταλήγει στο “είτε ξυπνήστε, είτε κοιμηθήτε τον ύπνο του δικαίου και υποστείτε τις συνέπειες”.
Συμφωνώ μαζί του. Και επαυξάνω είναι η αλήθεια(μου). Ζούμε σε έναν κόσμο που τα πιστεύω και οι λατρείες των εικόνων και των αγοραπωλησιών των κήπων και των “φιλέτων” του Παραδείσου (ανεξαρτήτου θρησκείας), δίνουν και παίρνουν. ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ όμως! Και αυτό είναι το τρομακτικό. Κόσμος σφαγιάζεται και κατακλέβεται στο όνομα του ενός και μοναδικού του “θεού”. Εδώ υπάρχει ένα θέμα όμως. Τα πάντα είναι το χρήμα και η εξουσία που προσδίδει η χειραγώγηση. Ο κόσμος όμως είναι πολύ “φτωχός το πνεύματι”, για να το καταλάβει και να το κατανοήσει επαρκώς. Αγοράζει με το σπιτάκι του, (το οποίο αγόρασε με μόχθο κατά τη διάρκεια της ζωής του) πρώτο τραπέζι πίστα στην μετά θάνατον ζωή του πα-παραδείσου. Γιατί αυτό πουλάει η κάθε θρησκεία. ΑΕΡΑ! Και η δουλειά είναι ότι τον πουλάει και ακριβά. Η δύναμη της χειραγώγησης που κατέχει είναι τρομακτική. Μπορεί να στρέψει πλήθη εναντίον αλλόθρησκων και “άπιστων” κατά βούληση και να γκρεμίσει όνειρα και φιλοδοξίες. Πολλές (θρησκείες και δόγματά τους) μιλούν για ελεύθερη βούληση. Κάτι το οποίο αυτόματα ακυρώνεται με τα “προστάγματά” τους.
Κατανοώ την ανάγκη του ανθρώπου να γνωρίζει τις απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα. Όπως π.χ. πού πάει μετά θάνατο, πώς στο καλό βρέθηκε σ’αυτόν τον πλανήτη κ.α. Είναι κακό να λες ότι δεν γνωρίζεις? Είναι κακό να συνεχίζεις να αναρωτιέσαι? Εμένα δεν με πείθουν να αγοράσω πάντως. Και όπως αναφέρει και ο Maher, και οι ίδιοι που πουλάνε τις απαντήσεις δεν γνωρίζουν, γιατί δεν κατέχουν πνευματικές δυνάμεις που δεν κατέχω εγώ…
